۱– کودک موجودی است سرشار از نیاز؛ برخورد با هر کودک بر اساس نیازها و سطح رشدی او تعریف می شود.
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
۶– شاید تمام کار پدری و مادری این باشد که چگونه فضایی فراهم کنند تا نیازهای فرزندشان به اندازه و متناسب برآورده شود و از طرفی آرام آرام بالغ درون رشد کند و گسترده شود.
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
۷– وقتی بعنوان پدر یا مادر نمی دانیم باید چه کنیم بهتر است هیچ کاری نکنیم.
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
۹– الفی کهن می گوید: بجای تنبیه و پاداش، انگیزه های درونی کودک را پرورش دهید.
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
۱۰– پرورش دادن انگیزه های درونی کودک مثل این است که هم موتورش را روشن کرده ایم هم رانندگی یادش داده ایم.
شاید این دو مطلب هم برای شما سومند باشد:
